12 oktober
We zijn met zijn 2en nog even naar Zuid Limburg geweest. Dat was al weer even een tijdje geleden. De heenweg duurde wat langer door een ongeluk, dus onderweg even gestopt zodat ik kon plassen. Het is deze keer even wennen, want de baas heeft een andere caravan. Deze is wat kleiner en mijn luchtje hangt er nog niet aan. Geen groot bed meer, maar toch weet ik me ’s nachts bij de baas op bed te nestelen. Toen hij een keer ging fietsen, heb ik mooi even een rondje over de banken gelopen. Even overal mijn pootafdrukjes achter gelaten en nu voelt het al veel vertrouwder aan.
9 september
De baas heeft me meegenomen naar de camping in Lochem, waar we zo graag met zijn 3en kwamen. Nu dus nog maar met zijn 2en. Na het laatste berichtje heb ik nog een paar dagen gezocht in huis. Maar het begint inmiddels te wennen dat het vrouwtje er niet meer is. Nu helpt Yvonne me met het schrijven op de site. Ze is natuurlijk niet altijd bij mij in de buurt, dus moet ze eerst even naar de baas luisteren voor mijn avonturen of ik vertel het haar zelf terwijl ik op haar schoot zit. Want ja, op schoot zitten doe ik nog steeds graag.
De eerste dagen op de camping waren erg warm, daarna werd het wat koeler. Door het bos rennen doe ik nog steeds, hetzij ik nu wel iets meer in de buurt van de baas blijf en wat vaker om me heen kijk. Ik ben door Yvonne wel op de foto gezet.
26 augustus
Gister was het druk in huis. Dennis en Yvonne waren er ook en ze waren verdrietig.
Ze hebben me naderhand uitgelegd dat het vrouwtje is overleden. Daarna waren er andere mensen in huis en mocht ik op een gegeven moment mee naar buiten. Het bleek dat we het vrouwtje naar de auto hebben gebracht die daarna op weg ging naar het uitvaarthuis.
Ik ben nog een beetje van slag en loop heen en weer in huis.
20 augustus
Lig ik lekker te rollen in mijn mand, wil de baas opeens een foto van me maken. En dan kijkt het vrouwtje ook nog eens gek naar me. Met als resultaat dat ik met mijn beide oren naar achteren op de foto sta. Tor zijn baas zou zeggen dat ze zijn uitgeschakeld.
23 juli
Vrouwtje heeft nog 2 foto’s van mij gemaakt in de tussentijd.
Bij de 1e foto ben ik druk in gesprek met de baas terwijl we aan het genieten zijn van het weer buiten. Bij de 2e foto moet ik de baas even troosten, want die is gewond geraakt aan zijn duim.
30 mei
Van al die belevenissen word je best moe. Soms deed ik overdag even mijn ogen dicht, maar echt slapen deed ik niet hoor.
Dus vroeg ik ’s avonds om 7 uur of ik in de caravan mocht gaan slapen.
25 mei
Vandaag ben ik in het Openluchtmuseum geweest in Arnhem. Ja, er mogen honden mee.
Ik heb huisjes gezien, waar ze vroeger in woonden, heb over een houten brug gelopen, ik mocht in de boterfabriek mee naar binnen en ik heb voor het eerst in een tram gezeten. Dat was best spannend.
18 mei
Even uitrennen op een grasveld. Er bleek alleen water te staan in het midden van het veld.
15 mei
Nu ben ik in een ander bos. Hier rijden ook mountainbikers, maar de honden hebben voorrang. Goed geregeld! Ik kijk bij een boom, die uit 3 stammen bestaat. Ik kijk en wat zie ik tussen die stammen? Water. Daar moest ik natuurlijk even wat van drinken.
10 mei
Vrouwtje wil een foto van mij voor in de lijst met de andere 4 boxers. Maar stilzitten is moeilijk voor mij. En dan ook nog de goede kant opkijken.
8 mei
In het bos vlakbij de camping kan ik zo lekker rennen. Om bomen, over boomstammen, door struiken. Kijk maar.
1 mei
Iedere dag gaan we het bos in om te wandelen. En van die wandelingen word je best moe.
Als we dan weer op de camping komen, ga ik niet direct slapen, want ik moet natuurlijk alles in de gaten houden. Pas is in de caravan ga ik slapen om mijn eigen bank.
23 april
We zijn weer op een camping in de Achterhoek, daar waar je vanuit de caravan in de verte af en toe herten kan zien lopen in het weiland.
Maar er is ook een bos waar ik los mag en dus kan rennen.
We gingen het bos in en even later rechtsaf, mijn favoriete pad in. Dus ik rende vast vooruit, want ik weet dat daar een omgevallen boom ligt en waar ik bij de wortels er om heen kan rennen.
Ik rende om de boomstronk heen en de baas en vrouwtje begonnen te lachen. Hè waarom lachen ze nu? Wat bleek, ze hebben de boomstam doorgezaagd zodat je gewoon op het pad kan blijven lopen. Pfff ik loop de meeste keren gewoon om de boomstronk heen, je kan heel goed mijn spoor zien.
24 maart
’s Avonds mag ik meestal op de bank liggen tussen de baas en het vrouwtje in.
Eerst wordt er een handdoek op de bank gelegd en dan stap ik erop, ja ik ben netjes opgevoed. Maar als de baas dan even opstaat, dan neem ik meteen zijn plaats in
en ga lekker op mijn rug liggen. Het is toch: weggegaan is plaats vergaan!
11 maart
Gisteren sneeuwde het en er lag ca 5 cm sneeuw. Eerst lekker in het park door de sneeuw gerend. Na het eten wilde ik nog de tuin in om lekker door de sneeuw te banjeren en om mijn pootafdrukken te laten zien. En met mijn bal spelen en natuurlijk sneeuw eten, zodat ik later op de avond voor de deur ging zitten omdat ik nodig moest plassen.
19 februari
Vandaag kreeg ik een mailtje dat mijn vriend Thor geblesseerd is.
Hij heeft zijn duimnagel gescheurd. Hij vond het niet leuk dat de dierenarts zijn poot vastpakte en naar die duimnagel wilde kijken. Hij werd tijdelijk naar dromeland gestuurd.
Toen hij wakker werd zat er een mooi verband om zijn poot.
Na 2 dagen had Thor er genoeg van. De baas vond de volgende morgen allemaal stukjes verband in de kamer. Thor was er klaar mee.
17 februari
Vrouwtje toch maar eens gevraagd of ze weer wat in mijn dagboek wil schrijven.
Maar eigenlijk is er de afgelopen maand niet zoveel gebeurd.
Natuurlijk zie ik mijn vrienden en vriendinnen vaak in het losloopgebied.
Als Bep, een grote dog, er is dan willen we graag samen spelen. En dan wil Endy, de andere boxer, ook wel meedoen, maar dat vindt Bep niet leuk en gaat dan tegen Endy blaffen.
Maar ruzie maken we niet hoor.
Op mijn ochtendrondje hoor in vaak dreunen. De baas heeft me uitgelegd dat ze verderop aan het heien zijn. Maar eerst hoor ik de klap rechts en dan van links. Maar daar staat een flatgebouw zei de baas.
1 januari
Ik wens al mijn vriendjes en vriendinnen een fijn boxerjaar toe, ook mijn vriend Thor uit België. En dat we maar weer goed luisteren naar onze baas, maar wel streken blijven uithalen. We zijn tenslotte boxers.
Ik vind die knallen helemaal niets. Je hoort ze wel, maar ziet niets. Ik heb dan ook op oudejaarsdag nauwelijks overdag kunnen slapen. Bij iedere knal sprong ik mijn mand uit met mijn staart tussen mijn poten en kroop onder de eettafel.
’s Avonds om 9 uur, toen het even stil was, heb ik gauw mijn laatste plasje van die dag gedaan. Daarna mocht ik op de bank liggen tussen de baas en vrouwtje.
Even voor 12 uur liep de baas naar boven en ik er direct achteraan. Hij had een stoel voor het raam gezet en ik ging er op zitten. Toen zag ik heel mooi siervuurwerk en dat vond ik wel mooi. Maar toen even na 12 uur ook de knallen kwamen, ben ik weer van de stoel gesprongen. Gelukkig werd het om 1 uur stiller en kon ik echt gaan slapen.
De vorige 4 boxers: Bas, Sasja, Nikkie en Heike zaten ook op een stoel naar het vuurwerk te kijken en waren helemaal niet bang. Al vonden ze een 100.000 klapper niet echt leuk.
Gelukkig ging zo’n mat nu niet af.
De volgende dag heb ik heel veel geslapen en ik werd niet eens wakker toen de baas koffie ging zetten. Ik krijg dan altijd een koekje.